De ALV van eind april was een bijzondere vergadering.

Bijzonder, het was voor het eerst dat een ALV moest worden uitgesteld omdat er bij de kascommissie vragen waren over de financiën. En bijzonder omdat ondanks het positieve advies van de kascommissie ik vond dat we als bestuur geen decharge moesten verkrijgen over het gevoerde (financiële) beleid. De reden voor mij was dat er te veel leden geen positieve stem uit wilden brengen. Wat is er aan de hand en wat moet er nu gebeuren? Wat is er aan de hand? Kijkend naar de naakte feiten niet veel: we zijn financieel op orde, het veelbesproken project ‘elektra op de steigers’ is binnen de afgesproken ruimte afgerond en het bestuur heeft een duidelijke koers voor ogen. Evenwel, gevoelsmatig ligt het allemaal anders: het klinkt vreemd dat in ons boekhoudprogramma, draaiend onder e-captain, inkomsten negatief zijn en uitgaven positief. Of dat we historische afschrijvingen in onze balans hebben, wat hebben we hieraan? Of dat het erg lastig – maar niet onmogelijk – is om te achterhalen welke uitgaven er nu allemaal gedaan zijn, niet alleen regulier – zeg maar wat jaarlijks terugkomt – maar ook projectmatig: het komt vreemd over dat dit eigenlijk in veel stukjes her en der wordt ondergebracht. Materiaal op de balans en de kosten  van (vrijwillige) inzet van leden op de staat van inkomsten en uitgaven. En dan ook nog verspreid over twee jaren! Het is logisch dat je hier geen wijs meer uit kunt.

En mogelijk vergis ik me, ik ben geen financieel (nog psychologisch) expert. Wat ik wel weet is dat e.e.a. klopt; de ‘normale’ boekhoudregels zijn gevolgd er is geen geld aan de strijkstok blijven hangen en er heeft geen zelfverrijking plaatsgevonden. Ik ben hiervan overtuigd nadat ik met een wel financieel deskundige de informatie die voorhanden was had doorgenomen. In die zin had -feitelijk – decharge verleend kunnen worden, immers er is niets aan de hand.

Het moet eenvoudiger

Waarom dan toch niet? Simpelweg vanwege het onbestemde gevoel dat veel leden hadden: kan het allemaal niet wat eenvoudiger? Daar gaat een groep leden zich nu over buigen: dit is deel 1 van hun opdracht: kom met een voorstel of en zo ja hoe het allemaal eenvoudiger kan. En leg dit voor aan de eerstkomende ALV. Deze moet plaatsvinden binnen tien maanden na 1 januari, wil een decharge rechtsgeldig zijn. Kees Boot, onze onvolprezen secretaris, heeft dat allemaal uitgezocht. Dus voor 1 november 2024 vindt er nog een ALV plaats. Wanneer precies, houdt de agenda in de gaten!

Het belang van een decharge is voor het bestuur groot: de leden zijn – o.a. door de kascommissie – er van overtuigd dat er geen rare dingen zijn gedaan. Dat de cijfers kloppen en er gewoon deugdelijk bestuurd is. Wettelijk is dit van belang; de bestuursleden kunnen dan niet meer (hoofdelijk) worden aangesproken op mogelijke malversaties en dit uit eigen middelen moeten corrigeren.

Hoe en wanneer investeren in vernieuwing en onderhoud 

Een tweede aspect is wat er komende jaren gedaan kan – of moet – worden. Er staan de nodige punten op de agenda. Bijvoorbeeld de staat van het clubhuis – aan de achterwand is een verzakking geconstateerd – ; of het sanitair – toch  wel dringend aan vervanging toe; of vingersteigers tussen boten, of versterking van de walkant, en dergelijke. Al deze zaken kosten (veel) geld. Als vereniging hebben we wel het nodige achter de hand. Maar we willen niet door het ijs zakken, ofwel meer uitgeven dan we hebben. Deel twee van de opdracht aan de mensen die zich over de financiën gaan buigen is dan ook: welke reserve is passend om aan te houden? En waar zou  je dit aan willen relateren? Eén van de achterliggende redenen kan zijn dat we vinden dat we als vereniging geen (externe) schulden willen hebben. Ofwel dat we alles zelf moeten kunnen betalen uit ons eigen vermogen. Overigens, als we niets doen groeit dat eigen vermogen jaarlijks met zo’n € 15 a 20.000,-. Onze meerjarige begroting is hierop gebaseerd. Dit is tegelijk het derde deel van de opdracht: willen we dit zo houden of toch (zo nodig) vreemd vermogen aantrekken?

Er is nog wel meer te doen, zodat we – om in vaartermen te blijven – in rustig water kunnen blijven. Daarover wellicht een volgende keer meer! Voor nu is dit wel  genoeg. En tot slot wens ik de leden die zich hiermee bezig gaan houden veel succes toe.

Paul van Lieshout