Racen op Moederdag

Op zondag 12 mei werd de tweede ´onderlinge zeilwedstrijd’ gevaren. Nadat de in de ochtend een paar lichte buitjes passeerden, klaarde het in de middag lekker op met een fris N-W windje, 2- 3 bft. Het aantal zeilboten was weliswaar beperkt tot drie, maar na de korte briefing komt de organisator (in mijn persoon)  met het voorstel om twee etappes te varen. En wel met de volgende invulling:

De eerste etappe bestaat uit: een start vanaf het havenhoofd naar Grave met een aankomst aan de steiger bij de stad en de tweede etappe… weer retour. De eerste die in Grave aanlegt heeft gewonnen en trakteert alle bemanningen op het terras aan de kade.

De deelnemers in de briefing vallen even stil… maar vervolgens is de instemming een voltallig ‘JA daar gaan we voor’. Joep vaart met Sjef in zijn houten valk, Dries met zijn maat en partner Joost in hun polyvalk, zelf vaar ik mee met Brigitte in onze Jouet Calife. Exact om 13.30 uur schalt het de startsignaal en glijden we stroomafwaarts onder de brug door. De kaarten lijken al snel geschud, maar de windshifts zij sterker dan ooit, waardoor de onderlinge afstanden soms kleiner lijken te worden! Dat maakt het zeilen op deze rivier toch altijd weer een uitdaging, hoe lang kun je gebruikmakend van deze shifts en je slag zo lang mogelijk maken. Onderweg vaart een binnenvaartschipper vol gas dwars door het veld. Gelukkig zijn alle schippers oplettend.

Joep is zo onverstandig om na aankomst om 14.32 uur direct aan te leggen en schrijft daarmee deze etappe op zijn naam. Maurits strijkt de zeilen nabij de scheepswerf en meert met hulp van Sjef gemakkelijk af en na een paar minuten volgt ook Dries. De drie scheepjes liggen keurig afgemeerd en de winnaar mag volgens de afgesproken spelregels alle deelnemers op het terras aan de kade trakteren, aldus geschiedde! Beschut achter het glas en in de zon is smaakt de warme chocomel voortreffelijk, bovendien is de stemming vrolijk en heel gezellig.

Na een heuse foto-shoot op de steiger varen we om de beurt af: voor-de-wind stroomopwaarts onder een prachtige wolkenlucht richting Heumen. Voor het lapje is deze etappe gemakkelijker te zeilen en blijven de schepen dicht bij elkaar. Op de steile overs zien we oeverzwaluwen in en uit hun nesten vliegen, ijsvogeltjes lieten zich helaas nog niet zien. Hopelijk houden we deze blauwe laagvliegers dit seizoen toch nog tegoed. Onderweg valt de wind op enig moment helemaal weg en drijven we op tegenstroom een halve knoop achteruit. Joep -ongeduldig als hij is- meent zijn buitenboordmotor te moeten starten. Dit leidde natuurlijk onherroepelijk tot een diskwalificatie door de organisatie. ‘’Joep, hoe stom kun je zijn?’’ Even later naderen de twee volgers de brug. Persoonlijk had ik meer tijd nodig voor het strijken van de genua en het opbinden van mijn grootzeil dan ingeschat, waardoor -jawel- Dries en Joost een fractie eerder de havenmond bereikten en daarmee met de eer van deze tweede etappe gingen strijken. Sneu voor mij natuurlijk. Maar, bij deze een sportief proficiat voor jullie, een welverdiende felicitatie!

Op naar de volgende race voor een revanche.;-)

Maurits van Ravesteyn